Zawarty w książce element postulatywny zawiera dużą wartość zarówno dla teorii pedagogicznej, jak i dla liderów młodzieżowych grup wolontariatu w Polsce i w Europie. Praca stanowi solidny wkład do wypracowania optymalnego modelu wolontariatu młodzieżowego, a w sensie szerszym stanowi również przyczynek do poszukiwania modelu służby społecznej dla dobra człowieka i zgodnego z oczekiwaniami wielu ludzi społeczeństwa naprawdę obywatelskiego. W dobie manifestowania aspołecznych postaw w niektórych środowiskach młodzieżowych oraz wielu problemów wychowawczych, zgłaszanych przez nauczycieli, pedagogów, katechetów, duszpasterzy i rodziców, treść zawarta w pracy ukazuje ścieżkę skutecznego rozwoju społecznego młodzieży, dlatego może stanowić praktyczną pomoc dla odpowiedzialnych za formację społeczną młodzieży. Z recenzji ks. dra hab. Wiesława Przygody, prof. KUL Wolontariat w pierwszej kolejności kojarzymy z pomocą, którą ochotnicy niosą potrzebującym. W tej perspektywie jawi nam się jako zjawisko niezmiernie pożądane społecznie. Prezentowana książka, nie pomijając aspektu wkładu wolontariuszy w zaspokajanie potrzeb korzystających z pomocy, podejmuje analizę zjawiska wolontariatu w aspekcie podmiotowym. Przeprowadzone analizy teoretyczno-empiryczne starają się znaleźć odpowiedź na pytania: Czy i w jaki sposób zaangażowanie zmienia samych wolontariuszy, zwłaszcza najmłodszych? Czy można aktywność wolontarystyczną młodzieży potraktować jako element wychowania prospołecznego? Zawarte w książce wnioski mogą stanowić praktyczne wskazówki, które warto uwzględnić na etapie tworzenia i prowadzenia młodzieżowych grup wolontariackich, szczególnie Szkolnych Kół Wolontariusza i Parafialnych Zespołów Caritas.